Heb je het gevoel dat niets in je leven gaat zoals het zou moeten? Voel je je constant een beetje down en ben je eigenlijk nergens tevreden mee? Veel mensen voelen zich ongelukkig zonder goed te weten waarom. En dat is razend frustrerend, want zo valt er ook weinig aan te doen! Toch kan je wel degelijk iets aan dat nare gevoel veranderen.
Vaak is je gelukkiger voelen toch vooral een kwestie van je mindset omzetten. We benoemen vandaag dus 10 mogelijke levenshoudingen die ervoor kunnen zorgen dat jij je ongelukkig voelt. Komt één daarvan je bekend voor? Dan weet je beter waar je mee aan de slag kunt!
Waarom voel ik me ongelukkig en alleen?
Veel mensen die zich ongelukkig voelen, lijken daar niet echt een reden voor te hebben. Goede baan, leuke vrienden, fijn huis – van buiten zit alles prima in elkaar. Toch voel je je nooit helemaal goed in je vel, en je weet niet goed waarom. Om gek van te worden, natuurlijk. Hieronder zetten we tien mogelijke redenen op een rijtje. Herken je jezelf erin?
1. Je hebt weinig zelfvertrouwen
Een laag zelfvertrouwen is een heel snelle manier om je ongelukkig te voelen. Je hebt het gevoel dat je eigenlijk niet verdient wat je hebt, of dat je niet goed genoeg bent voor wat je doet. Dat zorgt natuurlijk voor constante spanning.
Herken je dit, ga dan bij jezelf na waar die onzekerheid vandaan komt. Vergelijk je jezelf te veel met anderen? Ben je te kritisch op jezelf? Probeer om echt allereerst je eigen beste vriend te zijn en in je eigen waarde te geloven!
2. Je denkt te veel aan andermans mening
Er zullen altijd wel mensen zijn die je niet zo graag mogen of zelfs vervelend vinden. Als je altijd door iedereen aardig gevonden wilt worden, zul je je dus snel doodongelukkig kunnen vinden. Probeer te accepteren dat het soms gewoon niet klikt en er verder niet van wakker te liggen. Als die mensen niets met jou op hebben, waarom zou je dan nog steeds moeite doen om hun goedkeuring te krijgen?
3. Je wordt omringd door ‘energievreters’
Energievreters zijn van die mensen waar je altijd doodmoe van terugkomt. Ze zijn heel negatief over de wereld, of over jou, en trekken je daar automatisch in mee. Bovendien krijg je vaak niets van ze terug. Neem hier zo veel mogelijk afstand van! Je wilt je liever omringen met mensen die je juist energie géven.
4. Je leeft te veel in de toekomst
Niemand weet wat de toekomst zal brengen. Ja, het kan allemaal vreselijk fout gaan, en daar kun je natuurlijk eeuwig over blijven piekeren. Het probleem is dat je er daarmee uiteindelijk weinig aan verandert.
Je voorbereiden kun je toch niet – zelfs als je honderd doemscenario’s uitdenkt, wordt het waarschijnlijk nummer 101. Geniet dus zo veel mogelijk van wat je nu hebt; die toekomst komt vanzelf wel.
5. Je leeft te veel in het verleden
Er zijn in het verleden ongetwijfeld dingen vreselijk misgegaan. Je hebt ook ongetwijfeld heel domme fouten gemaakt, want dan doen we allemaal. Het is echter zonde om je door dat verleden te laten beperken in wie je nu wilt zijn!
Natuurlijk, je kunt nare ervaringen nooit helemaal uitwissen of negeren. Je kunt wél proberen om niet tot in de eeuwigheid te blijven tobben over de fouten die je destijds gemaakt hebt. Ooit wordt het echt tijd om jezelf te vergeven!
6. Je bent te perfectionistisch
Doe je uren over zelfs de kleinste taak? Blijf je altijd piekeren of andere mensen je werk wel goed genoeg vinden? Heb je nooit het idee dat je gewoon klaar bent? Het is duidelijk: je bent een enorme perfectionist – en daar heb je last van.
Wanneer je je hele leven een onbereikbaar ideaal na blijft jagen, ben je gedoemd om flink ongelukkig te eindigen. Herinner jezelf er regelmatig aan dat goed genoeg gewoon goed genoeg is. Dat zal in het begin als falen voelen, maar je eindigt er een stuk rustiger van.
7. Je wilt alles onder controle hebben
Deze is sterk gerelateerd aan het perfectionisme. Kun jij er niet goed tegen als plannen opeens veranderen, of als mensen onverwachte dingen doen? Ook dat levert gegarandeerd problemen op, want het leven ís nu eenmaal onvoorspelbaar.
Probeer te ontdekken waar die controledrang vandaan komt – is het onzekerheid, bijvoorbeeld? Accepteer dat je de wereld nooit in de hand gaat hebben, en probeer die onvoorspelbaarheid liever als een avontuur te zien. Echt, ook als het allemaal even anders loopt, kom je er nog steeds wel uit.
8. Je focust op wat er verkeerd gaat
Er zijn altijd nare dingen aan de hand – dat kunnen we je zo goed als garanderen. Het láátste dat je echter wilt doen, is je daarop concentreren! Alles wat je aandacht geeft groeit immers.
Hoe meer je over die schaduwkanten nadenkt, hoe groter het deel van je leven dat ze lijken te beslaan. Zo kun je jezelf ervan overtuigen dat alles mis is, terwijl er ook heel veel dingen perfect verlopen! Concentreer je liever op de zaken waar je dankbaar voor kunt zijn.
9. Je bent bang iets te missen
Ben je ongelukkig in je relatie omdat je bang bent dat er iets beters is? Zit je nagelbijtend achter je computer als je op Facebook een feestje ziet waar jij niet bij bent geweest?
Raak je overspannen omdat je drie bestuursfuncties en een dubbele studie tegelijk probeert te doen? We leven in een tijd met bijna onbegrensde mogelijkheden, maar onthoud: dat betekent niet dat je alles moet doen. Als je je concentreert op wat je mist, vergeet je ook al die geweldige dingen die je wel meemaakt.
10. Je klaagt te veel – en doet niets
Af en toe lekker klagen is natuurlijk best. Maar ben je de hele dag over alles aan het chagrijnen, en kom je nooit in actie om er iets aan te doen? Dat is het perfecte recept om je heel ongelukkig te voelen.
Pro-actief handelen helpt echt om je vrolijker te maken. Bovendien dwingt het je om te kijken naar wat je bereikt, in plaats van naar alles dat beter zou moeten. Kortom: volgende keer dat je jezelf met een klacht hoort komen, steek je liever je handen uit de mouwen!
Hoe word je gelukkig?
Herken je één van de bovenstaande punten, of misschien wel meerdere? Dan heb je een goed handvat om je ongelukkige gevoel aan te pakken. Natuurlijk is dit niet iets dat je van de ene op de andere dag omzet – en dat hoeft ook niet.
Maar herinner jezelf er elke ochtend en avond aan dat je veel hebt om blij mee te zijn, dat je goed bent zoals je bent, en dat je vaak actief iets kunt doen aan de dingen die minder gaan. Zo zul je jezelf uiteindelijk echt ‘leren’ om gelukkiger te zijn.
Laat hieronder een reactie achter. We proberen dezelfde dag nog te reageren!
Ik ben heel erg ongelukkig omdat ik multiple sclerose heb en zelf steeds minder controle heb over mijn leven. Ik voel me onzichtbaar en onbelangrijk.
Ik ben ongelukkig dat we in Waalwijk geen treinstation hebben. Waalwijk wil helemaal niets superongezellig, ik had het wel geweten, zet er een treinstation neer, verkoop op station lekkernijen kopje koffie mag Starbucks, zet er een Sanifair toilet neer heb je dat probleem ook opgelost, ook nog een conducteur en een toezichthouder dat het tuig niet alles sloopt of onderklad zoals nu. Maar het echte probleem ze willen niet, niemand wil iets. Daarom blijft het zo ongezellig. Wat denk je wel dat het kost? Nou, dan kost het maar wat nee je stad laten verloederen. Dan ga ik wel met de trein naar Pathé Tilburg Centrum. Nee, nu eerst veertig minuten in de bus zitten als die niet voor de zoveelste keer staakt.
Ik ben een mama van een zoon van 3 en ik voel mij altijd gefrustreerd boos en achter gesteld ... voordat ik mijn zoon kreeg was ik 10 jaar zwaar verlaafd aan de drank . Nu inmiddels 4 jaar clean .ik heb geknokt voor mij en mijn zoon om te stasn waar ik nu ben ... il word alleen zwaar gefrustreerd en onhappy omdat ik geen andere woonplek kan vinden . Ik heb in dit huis zo zoveel l meegemaakt ern het is te klein voor ons geworden . Mijn zuster is verhuist naar een super grote woning haar lukt het wel en mij niet . Ik kom niet vooruit in het leven het enige waar ik goed voor ben is om te zorgdn dat mijn zoon goed terecht komt en meer niet .. io kan zo boos worden om het beleid wst er nu gaande is met woningen . Ik vind het gewook heel erg oneerlijk . En het volet heel frutreend ik wil op nieuw beginnen met mij zoon andere omgeveing il wil weer kunnen ademenen .
Ik snap je 100%, niet kunnen wonen waar je wilt om te doen wat je het meest gelukkig maakt voelt alsof je niets te zeggen hebt.
ik lees zo veel
ik voel dat ik niet de enige ben die
van de zenuwen niet veel kan
Ik moet op een andere plaats om geving wonen
en dat kan ik niet ik word er ziek van
hier hen ik alle bekende om mij heen wonen
en de man en is daar kwaad voor mij op
En die zou dan met de zoon meegaan daar wonen
Ik voel mij niet meer op mijn ge mak
als je oud bent en slecht lopen kan
Ja, ja of als je ziek bent en bijna volledig afhankelijk van anderen voelt alsof je met vastgebonden handen tegen de muur staat.
Ik klaag niet maar kan het misbruik van mezelf en mijn zus en broers niet van mij afzetten ik krijg het zo moeilijk als een broer zoveel moet lijden van de pijn
Ik ben ook vaak ongelukkig ik ben mijn vader verloren mijn dieren ik denk vaak waarom ben ik geboren als je toch weer dood gaat wat heb het dan voor zin om op deze wereld te zijn eerlijk gezegt zie ik het nut er van niet in met vriendelijke groeten matthijs
Ik wil leven maar mijn lichaam wil niet mee...zoals vele andere wacht ik op een donor om terug in het leven te kunnen staan. Ik wil daarom een oproep doen aan allen die niet meer - in het leven willen staan - te denken aan al diegenen die willen blijven leven maar orgaandonoren nodig hebben... Misschien kunnen beiden elkaar vinden en samen terug dankbaar zijn om te mogen leven...
Erg verstaanbaar. Geen vat hebben op het leven is verschrikkelijk.
Hallo ik voel me vaak heel rot waardoor ik op school heel erg achter kom te lopen ik heb een vriendin gehad en die heeft het met mij uit gemaakt 3 jaar terug maar ik ben nooit over haar heen gekomen mijn ouders zijn gescheiden me pa kreeg iets met een meid van 17 jaar en me ma is tot de dag van vandaag nogsteeds verslaafd aan drugs geen erge drugs gewoon softdrugs maar ik heb de laaste paar maanden niet het gevoel gehad alsof ik er iets aan kan doen ik heb alles geprobeerd maar niks helpt dus misschien zijn er dingen waardoor het beter kan gaan?
Hey Dwayne, ik kwam toevallig hier je bericht tegen. Wat vervelend om te lezen dat je je vaak zo rot voelt. Je hebt duidelijk wat dingen meegemaakt die heel zwaar op je zijn geweest en het nog steeds zijn, en dat is volkomen begrijpelijk.
Ik kan niets veranderen aan je verleden of je gezinssituatie, maar ik zou je wel tips kunnen geven voor het verwerken van je emoties. Het is hartstikke normaal om niet goed negatieve emoties te kunnen verwerken, dus een relatie die al drie jaar uit is nog steeds hebben rondzweven in je hart is niet raar. Het is alleen wel vervelend voor jou, gezien jij het verdient om door te gaan met je leven en het verleden te laten voor wat het is.
Wat voor mij heel erg helpt om mn gevoelens een plek te geven zijn een aantal dingen. Erover praten met iemand, vrienden of een psycholoog. Dit hoeft niet alles te zijn, al is het maar iets kleins; het kan heel erg helpen om alleen al het gevoel te hebben dat iemand naar je luistert.
Een ander ding dat heel erg helpt voor mij is het uitschrijven van mijn gevoelens. Niet per se een dagboek, maar meer gewoon dat als ik iets heel heftigs voel, bijvoorbeeld heel verdrietig, dat ik gewoon letterlijk mijn gedachten opschrijf, hoe raar of gek ik ze ook vind. Vraag me niet hoe maar het werkt enorm. Het voelt alsof er iemand aan je kant staat.
Muziek helpt ook enorm voor mij. Zowel het maken van muziek als het luisteren naar muziek. Probeer eens liedjes te vinden waar je je hart in kwijt kan. Je bent niet de enige met jouw gevoelens, en een manier om ons te verbinden met elkaar is muziek.
Als laatste helpt voor mij heel erg natuur en naar buiten gaan. Ik ga elke dag een rondje fietsen, en het helpt me heel erg om met mn gevoelens om te gaan. Soms vind ik het lastig om te huilen, maar als ik alleen op de fiets zit stroomt het er zo uit.
Tot slot wil ik je zeggen dat je een goed persoon bent en dat je het jezelf moet vergeven als je eens een rotdag hebt. Het is oke, iedereen heeft nare dagen, soms heel veel, maar het is nog steeds oke. Je doet je best en dat is alles wat je kunt doen. Morgen is er een nieuwe dag. Probeer gewoon kleine stapjes te zetten, dan kom je er ook gewoon. Sterkte mate
Kies maar eens echt voor jezelf...x
Ik heb een vraag, ik sport en ik sta vroeg op en ga vroeg naar bed ik douch koud ik mediter maar door mijn negatieve stem in mijn hooft word ik niet gelukkig en word ik onzeker en loop er al 2 maanden mee en ik ben het nu echt zat! Na het sporten voel ik altijd goed.
Heeft u misschien tips?
Hoi Tjardo,
Een gezonde levensstijl is de noodzakelijke basis om je goed te voelen. Maar indien je met bepaalde mentale zaken zit, moet je ook daarmee aan de slag. Je kan zelf aan de slag, door te reflecteren in een dagboek. Lees inspirerende boeken en spreek af met positieve mensen. En soms moet je wat dieper graven, een psycholoog raadplegen, je trauma's verwerken,... Het is vaak een levensproces, maar je wordt er zo sterk van!
Als ik dit lees denk ik alleen: alles is weer mijn eigen fout dat ik me ongelukkig voel. En ik heb geen energie meer om als het al zo zou zijn, deze punten aan te pakken. Ik ben niet akkoord dat dit de enige redenen zijn dat mensen zich doodongelukkig kunnen voelen. En ik denk dus dat er ook veel mensen zijn die ongelukkig blijven ondanks dat ze al deze tips opvolgen en er aan werken. Soms is er niets aan te doen. Dat zouden mensen ook moeten kunnen inzien en accepteren. Dat je soms wel alles doet en het toch niet gaat. En je kunt met professionele hulp bezig zijn en ook dat kan dat het niet helpt, geen greintje. Dat kan. Iedereen die durft beweren dat dat steeds helpt, kent het niet om echt ongelukkig te zijn. Ik hoor mensen al denken dat je dan nog niet de juiste hulp hebt gevonden. Dat kan ook nog. Maar hoe lang moet je dan lijden en afzien als je honderd jaar nodig hebt om die juiste hulp tegen te komen? Dan ben ik al dood als ik mezelf al niet heb gedood om uit dit zwarte gat te geraken. Ik mis in de wereld het begrip van mensen die weten hoe het is wanneer het gitzwart is. Ze komen met allerlei zaken die zouden kunnen helpen in plaats van te aanvaarden dat het ook kan dat het niet ligt aan wat de persoon doet met zijn leven. Dat er genoeg positiviteit en wil en inspanning is geweest en dat de ochtenden toch nog loodzwaar zijn zodra je ogen open gaan. Het zijn geen negatieve gedachten die dit gevoel geven, het is een gevoel dat als een tornado door je lijf gaat nog voor je iets gedacht hebt. En als het lang duurt laten mensen je links liggen. In het begin zullen ze nog vragen wat er scheelt. Maar ik ween uren en uren in het openbaar op straat, in de metro, de trein, tussen mijn collega's en het kan me niet schelen wat men van me denkt, ik ben alle stadia al gepasseerd. En heb niets meer te verliezen. Ik heb geen vrienden meer door dit slechte gevoel. Ik volg ieders raad op en ben al aan 44 ste therapeut. En heb zo veel medicatie geprobeerd maar niets lijkt te helpen. Ik zal altijd alleen blijven en alleen geleefd hebben en zo dood gaan. En ik heb niet het gevoel dat iemand me snapt. Ik ga om de drie weken naar een psychiater en vertel hoe moeilijk het voor me is. Maar er verandert niets en hij vraagt wat hij voor me kan doen, elke keer opnieuw, terwijl ik elke keer zeg dat ik gewoon iemand zoek die wil luisteren en mee wil nadenken over wat dit in godsnaam kan zijn en wat er in kleine stapjes aan te doen kan zijn. Blijkbaar mag dat niet of zo. Ik moet een grondige reden kunnen geven en die kan ik niet geven. Daardoor besluit ik dat het hopeloos voor me is. En dat maakt me kwaad en ik zal nooit meer mijn mond houden over dat de wereld een verschikkelijke gevangenis is waar het ook nog eens onmenselijk veel pijn doet wanneer je er uit wil geraken.
Hoi Marten, bedankt voor je openhartigheid. Tja, ik zou meteen ook in de "verdediging" willen gaan en je "helpen". De Belgische psychiater Dirk De Wachter is ook van mening dat het (soms) oké is om ongelukkig te zijn, dat het bij het leven hoort. Ikzelf ben wel iemand die met persoonlijke ontwikkeling bezig is en steeds op zoek gaat naar een "oplossing". Dit zoeken hoeft geen tocht vol frustratie te zijn. Het kan ook een leerzaam pad zijn vol inzichten. Misschien zal het je nooit helen. Maar misschien leer je er uit en kan je zo je leven betekenis geven. En misschien breng je wel een lichtje naar iemand anders, en maak je iemand anders op aarde gelukkig. Zonder dat je het beseft. Of terwijl je misschien wel het tegendeel beweert. We zijn hier allemaal voor een reden. Je mag gewoon zijn, dat is genoeg.
(Toch nog even dit: soms denken mensen dat ze al vanalles geprobeerd hebben, maar er is nog eindeloos veel te ontdekken. 1) Bezoek een kPNI therapeut 2) Ga de natuur in. 3) Zoek 10 alternatieve methodes en probeer ze uit, zonder verwachtingen. 4) Ga op reis!! Dompel je onder in andere culturen en religies. Misschien ligt je lot helemaal ergens anders. 5) Geef en ontvang knuffels: van mensen en/of dieren; zoveel mogelijk.
Wat erg om te lezen. Herken me hier wel een beetje in. Heb veel meegemaakt en al 20 jaar depressief, geloof niet dat het ooit nog goed komt met me. Hoop dat je weet dat je niet alleen bent en dat ik aan je denk! Knuffel
Hoi I, je bent duidelijk niet alleen. Er is misschien geen eenvoudige oplossing. Misschien leuk om hier mensen met elkaar te verbinden? Je zou een praatgroepje kunnen opstarten en anderen helpen met steun.
ik ben zo ongelukig en nu met de examens zeker iedereen doet zo van o lotte diet o lotte dat maar ik probeer ook maar men best te doen en niemand merkte ook gewoon dat ik niet goed in men vel zit mama en papa zelfs niet ik ben allen en niks doener ze negeren me en ik voel me er niet goed bij en door mijn punten zit ik nog dieper ik heb slechte punten en ik kan ze maar niet verbeteren het is echt moeilijk mijn ouders zijn ook echt super streng en ik mag niks van hun dus ik voel me eenzaam en niemand kan er iets aan veranderen het is moeilijk ik altijd komentaar en ik vind da nie leuk
Liefste Lotte,
Ik weet dat je je best doet. Maar in deze maatschappij is het vaak nooit goed genoeg. Jammer dat je geen goede punten haalt, dat is lastig als je naar school "moet". Maar besef dat school ook maar school is. Veel succesvolle mensen en/of gelukkige mensen hebben hun school nooit afgemaakt. Wat er echt toe doet is dat jij naast school, iets vind wat je wel echt leuk vindt. En als je dat ene ding doet dat jij zo leuk vindt, dan vind je daar vroeg of laat ook vrienden (en vriendjes ;-) ) waarmee je het goed kan vinden. Ik stuur je heel veel liefde en knuffels!
ik voel me de laatste tijd wat beteuterd en ze hebben me pijn gedaan het lijkt aszof ik er nie moet zijn en ik ben maar een trut niemand geeft om mij ik ben echt teleurgesteld en nu met de examens is het nog moeilijker ik vind het moeilijk om het met iemand te delen ik durf het nie en nog maar over het laats was ik te laat op school door iemand en die deed het met opzet maar dan wel liggen wenen wat heb ik mis gedaan op tiktok dat vind ik nie leuk ik voel me heel ingekrompen en niet goed in men vel mensen maken precies mijn leven moeilijker
Hoi Lotte, wat jammer voor je. Ik neem aan dat je nog vrij jong bent. Ik kan je toevertrouwen dat ik de hele middelbare school vrijwel ongelukkig was. Maar daarna ben ik wel veel sterker geworden. Als je dat kan helpen, mag je me ook persoonlijk mailen op pieterdewit1@gmail.com
Why me? Try me!
Hoi ja liefde en knuffels helpen ,
Een ander helpen is het best
Ik zelf geloof in de toekomst van de bijbel .
En als je tijd hebt .. doe een dansje
Hehe, leuke vibe Ruben!
Ik herken me zelf hier helemaal in!
Hallo Cindy, zelfinzicht is de eerste stap naar verandering.
Op alle sides die gaan over het niet gelukkig zijn, met diverse voorbeelden
waarom dit zou kunnen zijn, mis ik steeds liefde en genegenheid.
Misschien wel de belangrijkste reden. Vreemd, niet
Hallo Pierre, dat is een goede opmerking. Liefde is de onzichtbare kracht die ons drijft.
Zoooo herkenbaar dit
Toen ik dit artikel las klonk het erg hoopvol, maar ik heb dus enorm last van punt 1,2,5,6,7& 8! Hoe te beginnen :(
Hallo Anoniem, heel simpel: stap voor stap. Begin zo klein mogelijk.
Je moet je inderdaad niet focussen op negatieve ervaringen die je hebt opgedaan met bepaalde personen.
Tel je zegeningen en bedenk met wie je wel goed door een deur kan.
Iemand die je wel goed doet en gelukkig maakt
Ja ik vind dit interesant
waarom doe ik alles fout
kan ik iets goed doen
ben ik de fout
kan ik dan ook niks goed doen
waarom gaat alles wat ik denk goed te doen toch weer fout
waarom negeert iedereen mij
kan ik met iemand praten
ben ik iemand met krachten en weet ik het niet
ben ik een geest
ben ik een dode
ben ik wel iemand
Hallo, je doet niets fout. Je kan niets fout doen. Jij bent jij. En jij bent goed genoeg zoals je bent.
Ik voel me ongelukkig omdat ik mijn moeder kwijt ben geraakt en mijn partner is niet welkom bij mijn stiefmoeder haar thuis maar ik ben wel gelukkig met hem en mijn ouders gaan niet goed overweg met mijn schoonouders ik weet niet hoe ik hier mee overweg kan ik ben ten einde raad en voel me erg down
Hoi Kimberley, dat is lastig. Probeer er met iemand over te praten. En weet dat er voor alles een oplossing is.
Ben al jaren niet gelukkig met mezelf.. weet ook niet hoe ik dat kan veranderen .. vooral als ik weer een tegenslag krijg dan zit ik meteen in een diepe dal.. en als ik mijn medicijnen niet slik word het alleen maar versterkt! Weet niet zo goed wat ik er mee moet.. en wil graag hulp maar waar moet ik beginnen.. geval vaker gesproken met een psychiater en helpt geen drol.. wil graag gelukkiger zijn met mezelf en dat ik het waard ben om te leven!
Beste, de professionals doen hun best, maar de wetenschap heeft niet alle antwoorden voor jou. Er is nog zoveel meer te ontdekken. Ga eens op een retreat dat jou aanspreekt en je tot jezelf laat komen. Bekijk het wat meer spiritueel, zoek de natuur op,...
Ik voel mij heel vaak ongelukkig doordat ik ook heel onzeker ben. Ik wil hier echt aan werken maar ik weet niet hoe ik moet beginnen, ik wil dat er iemand is die mij daarbij kan helpen, er zijn vroeger in het verleden tegen mij gezegd dat ik dik ben en moet gaan afvallen. Mijn ex had daarom ook een break met me genomen. En ik voel me daardoor ook heel vaak onzeker in mijn nieuwe relatie ook. Want mijn vriend heeft een knappe, slanke ex gehad en ik ben ook heel vaak bang dat hij dat misschien terug zoekt in mij en vaak ook vraagt hij ook dan aan mij hoe gaat het met sporten? Ik heb hem nooit vertelt dat mij ex daardoor een break met me nam want ik ben heel onzeker om het te vertellen
Je bent goed zoals je bent. Maar ga er mee aan de slag. Praat met een psycholoog of ga eens op een retreat om jezelf te leren kennen en van jezelf te leren houden. Er valt nog veel te ontdekken.
Helaas herkenbaar, heb al jaren (financiële) tegenslagen. Heb je er 1 overwonnen krijg je er weer 2 voor terug. Moelijke scheiding gehad, veel gedoe met de kinderen. Nu moeizame relatie, partner ook moeilijke scheiding achter de rug.
Mijn eigen kinderen zitten knel door de scheiding (loyaliteitsconflict) omdat de vader zo ontzettend moeilijk overal over doet. Ik ben mijn leven zat, teveel meegemaakt, te veel pijn en verdriet. Als ik vandaag dood zou gaan zou ik dat een zegen vinden want dan heb ik eindelijk rust. Het is dat mijn kinderen mij nodig hebben en dat houdt mij enigszins op de been. Twee jaar geleden heb ik een zwaar auto ongeluk gehad en ik had het liever niet overleefd......
Goedemorgen Puck, wat erg om te horen. Ik hoop dat je nog lichtpuntjes in je leven vindt. Bedenk dat je in principe altijd vrij bent om je eigen keuzes te maken. Je kan altijd weer opnieuw beginnen. Bedenk wat op 5 jaar mogelijk zou kunnen zijn. En bedenk dat geld in de kern niet belangrijk is. Je kan heel basic leven, en gewoon genieten van je kinderen en de natuur. Als je eens persoonlijk wil praten mag je me ook mailen via pieter@drogespieren.nl
Ik voel me vaak ook ongelukkig heb wel een lieve vriendin maar denk vaak terug een vroeger zat laatst op een datingsite te kijken zag ik een vrouw die ik al 20 jaar terug kende waar ik toen al stiekem verliefd op was en denk dan vaak aan me zorgeloze leven die ik toen had als 20er ben nu 41 me werk is ook niet echt wat het moest zijn vaak denk ik weleens dat ik moet stoppen met relatie en werk en dan overnieuw beginnen alsof ik weer 25 jaar ben.
Het is niet makkelijk om te beslissen wat je moet doen. Maar blijf er niet mee zitten. Praat, met vrienden en ook met je vriendin. Eventueel met een psycholoog. En denk eens diep na over wat er allemaal aan de basis ligt van jouw gevoelens. Hopelijk helpt het.
Zeer gord
Zeer goed artikel met tips om je leven zonniger te maken en als ieder mens een mens gelukkig maakt dat is ook geluk
Goed artikel , En helaas moet ik op te veel JA zeggen,
Heb hetzelfde gevoel. Ook op bijna alles ja.
Intressant.
Ben vorig jaar door corona lange tijd thuis geweest i.v.m. een hernia en heb 2,5 maand bedlegerig geweest, omdat ze in het ziekenhuis mij niet hielpen. Ben naar prive kliniek gegaan en ben daar in korte tijd geholpen, maar moest wel weer in het gareel komen. Later geopereerd aan het Cts syndroom en weer 1,5 maand eruit geweest. Nu begin dit jaar tot nu last van niersteen en allerlei irritante onderziejen gehad. Nu is er echt niemand nog van vrienden, kenissen en zelfs de wergever en collega's die om je geven. Geen kaartje of belletje alleen mijn vrouw en kinderen daar draaid het om die ook hun aandacht vrafen van mij. In het verleden zijn de nodige familieleden en kenissen jong overleden en zelf buiten wat vorig jaar is gebeurd tot heden ook een lichte beroerte gehad wat ik gued heb overkeefd. Maar kortom ik zit nu in zo'n dip dat ik alleen nog kan druk maken om van alles en nog wat en een skecht humeur heb, omdat alles tegen je werkt. Soms denk ik ik meem een overdosis medicijnen en ben van alke gezeik af. Ik ben niet zelfmedelijwekjend, maar het wordt mij toch teveel. Alleen je gezin houd mij dat nog tegen, maar zelfs de hiisarts en van alles en nog wat, mooi praatjes, maar hiudvtoch eens over. Kortom ik leef van dag tot dag, maar als het mirge over is treur ik er ook niet om. Deprie rondlopen is niet leuk en een fevoel van eenzaamheid en niet serieus genomen te worden door de mensheid, vreet aan mij. Ik weet het niet meer!!!!!
Blijf volhouden, we moeten en zullen eruit komen ook ik zie het niet zitten op dit moment.. maar je kids hebben je altijd nodig en willen zeker niet zonder je!!
Meerdere dingen Heel herkenbaar en super intressant
Gr Marcel
Hoe meet je geluk?
Ik voel mij al 23 jaar vlak in emotie.
Twee weken na de geboorte van tweeling dochter is één van mijn dochters overleden in mijn armen.
Daarna heb ik mij nooit meer de oude gevoeld.
Ik weet niet eens meer hoe het voelt om happy te zijn.
Ik leef omdat ik besta , voor mijn kinderen en voor mijn vriendin.
Maar gelukkig ben ik niet.
Heb vele malen psychische hulp gehad maar het helpt allemaal niks.
Alles is leeg en uitzichtloos.
Wachtend op het einde.
Hoi David,
Wat een heftig verhaal. Advies geven kan ik niet, wel heb ik ook een vriendin die een kindje heeft verloren. En wellicht is deze vraag overbodig, maar heb je wel eens lotgenotencontact gehad?
David, zo herkenbaar maar iedereen om je heen heeft je nodig, besef dat en blijf dat vasthouden.. hoe heftig en lastig ook...
Hallo ben inmiddels 46 jaar en zo'n 22jaar ongelukkig. Had altijd al veel moeite en dat is 12 jaar terug erger geworden na oplopen ptss.
Sindsdien kost het moeite om zelfs maar een momentje je je gelukkig te voelen. Ga bij arts vragen om psychische hulp en zelf heb ik me pas geleden aangemeld bij lotgenoten van depressie club. Helaas door corona zal het nog langer duren maar er gloort klein beetje hoop. Vind het ook moeilijk me open te stellen voor andere en mogelijk weer een teleurstelling erbij. Maar wil niet zo door blijven gaan.
Hoi Jan Jurgen,
Bedankt voor het delen van je verhaal. Psychische hulp kan zeker helpen en hopelijk kun je binnenkort ook lotgenoten spreken. Je open stellen is ook hartstikke moeilijk! Het feit dat je je aangemeld hebt voor een lotgenoten club en de huisarts benadert zijn al hele grote stappen om jezelf te helpen. Hopelijk horen we over een tijdje dat het beter gaat.
Exact hetzelfde, ook 46/ 20+jaar relatie (plus dochter van 9). Ook aangemeld etc.. bizar hoe het leven kan gaan..
Ik ben een man van alweer 40 jaar en nu pas begin ik wat meer controle te krijgen op mijn leven.
Het belangrijkste voor mij is dat ik mezelf serieus neem en mij niet door anderen laat vertellen hoe ik moet denken en wat ik moet voelen. Ik luister nog steeds naar anderen, want ik heb de wijsheid immers niet in pacht. En het kan weleens goed zijn om eigen overtuigingen te herzien. Maar dan wil ik wel beargumenteerd krijgen waarom het goed voor mij is.
"Wees lief voor jezelf" "Stel niet te hoge eisen aan jezelf" "Denk positief"
Dit soort adviezen zal je geheid van veel mensen te horen krijgen. Maar weten ze eigenlijk wel waarom jij je niet gelukkig voelt?
Als je hoge eisen stelt aan jezelf, streng bent voor jezelf en vaak negatief denkt, dan moet dat door iets komen. Want zelfs die negatieve gedachten en overtuigingen hebben hun functie. Als je ze niet zou hebben, kan jij je niet bewust worden dat de huidige omstandigheden jou ongelukkig maken. En hoewel je met negatief gedrag mensen eerder van je afstoot dan aantrekt, wil je toch met dat gedrag signalen uitzenden naar anderen hoe machteloos jij je vanbinnen voelt en dat je graag hulp en steun wilt om de huidige situatie te kunnen veranderen.
Negatief over jezelf denken is meestal het gevolg van dat je jezelf zo vaak teleurgesteld hebt dat je niet meer in jezelf gelooft. Vergelijk het met angst voor de tandarts door slechte ervaringen. Je kan jezelf zo vaak blijven toespreken dat je niet bang hoeft te zijn: de angst gaat er niet mee weg. En je voelt je erbovenop nog schuldig bij ook, omdat het je niet lukt om de negatieve gedachten uit jouw kop te krijgen.
Beter is het dan om na te gaan wat je in het vervolg anders kan doen. Je kan waarschijnlijk zelf wel bedenken dat niet naar de tandarts gaan jou niet de oplossing biedt voor het probleem. Maar het zou wel kunnen dat jouw angst terecht is en dat je beter een andere tandarts kan zoeken bijvoorbeeld. Of misschien laat je je zo erg leiden door jouw emoties en angsten dat het juist goed is om een keer streng te zijn voor jezelf.
En wat te hoge eisen betreft. Als je teveel hooi op jouw vork neemt, kukel je achterover en kom je niet vooruit. Maar als je in plaats daarvan elke keer maar een klein handje stro meeneemt, dan gaat het uiteindelijk hééél erg lang duren voordat de hele berg verplaatst is. Met als gevolg dat je kostbare tijd van jouw leven verspeeld hebt, omdat je het jezelf te makkelijk hebt gemaakt.
Je leeft maar één keer. Doe het goed. En als dat je niet lukt, dan kan het goed zijn om jezelf te ontwikkelen tot een sterker mens, want dat levert je meer kansen op. En zelfontwikkeling bereik je door jezelf uit te dagen.
ik ben 30 getrouwd heb een leuke lieve man die heel zorgzaam is. Maar ik heb een leegte van binnen wat ik altijd al heb gehad wat ik maar niet begrijp. Ik ben nooit gelukkig soort van nooit tevreden kunnen zijn.
Ik krijg altijd uit het niks een stemming-wisselingen. Waar door ik dagen lang chagrijnig kan zijn geen zin heb om te praten of iets te doen. Dit is natuurlijk niet leuk voor mijn man. Hij weet zelf ook niet hoe hij hiermee om moet gaan dus hij doet altijd heel normaal hij is ook altijd vrolijk. En is hij het een dag niet dan laat hij het ook nooit Merken. Ik snap gewoon niet hoe ik zo kan zijn dagen lang nergens zin in kan soms de hele dag door slapen. Slapen voelt goed hoef dan nergens aan te denken. Ik heb een goed leven maar nooit gelukkig wat is gelukkig zijn weet niet hoe het voelt ik voel me wel heel ongelukkig maar de reden weet ik niet. Snap het niet ligt het aan mij?
Op werk ben k heel normaal sommige dagen kan alles me heel snel irriteren.
Ik kan ook alleen chagrijnig zijn tegen de mensen die mij ook echt kennen meer familie bij vrienden heb ik het nooit. Ik klaag ook veel over alles over alles wat er in mijn hoofd komt maakt niet uit waar het over gaat. Soms ga ik me zelf vergelijken met anderen en kan maar geen een pluspunt over me zelf vinden niks . Ben 30 getrouwd heb een baan klaar wat heb ik verder niks wat heb ik bereikt niks wat heb ik gezien ook niks als of ik een kasplantje ben.
En dan aan de toekomst blijven denken en niks aan kunnen doen.
Heb gewoon een leegte mis iets in me leven iets wat mij gelukkig hoort te maken maar als ik het niet weet wie zou het dan moeten weten
Het is al goed dat je je bewust bent van je de goede dingen in je leven en dat je je man waardeert om zijn vrolijkheid. Dat zijn al twee pluspunten over jezelf! Een man, 30 jaar huwelijk en een baan zijn bovendien allemaal dingen die JIJ bereikt hebt. Maar je hebt gelijk dat jij degene moet zijn die moet uitvinden wat die leegte is. Je kunt bijvoorbeeld verschillende hobby's of sporten proberen. Of gaan wandelen in de omgeving waarbij je je bewust bent van alles wat er om je heen gebeurt. Uiteraard kan het ook helpen om er met iemand anders over te praten. Misschien stelt diegene net de juiste vraag. En zo niet, dan lucht een goed gesprek misschien wel op.
Het lijkt alsof ik mijn eigen verhaal lees.... voel me precies zo soms denk ik het heeft misschien met de pil te maken maar anderzijds heb ik me altijd zo gevoeld
Het zou beter zijn als ik er niet meer was.
Hallo allemaal,
Ik ben een jongen van 20 jaar, ik ben de laaste tijd heel ongelukkig, maar ik snap het eigelijk gewoon niet waarom, want ik heb alles wat ik wil, mijn ouders hebben wel is ruzie, maar dat gaat nooit over mij, ik heb twee relatie gehad, maar dat ging allebei fout, de ene was ik niet meer verliefd op, bij de andere voelde ik mij niet prettig bij, ik ben niet eenzaam ik heb hele mooie vriendengroep. Maar toch voel ik mijn ongelukkig, is het de leeftijd?
Want iedereen merkt de laatste tijd dat ik niet helemaal in de vel zit, ik lach vaak maar diep van binnen huil ik...
Ik hoop dat iemand mij daarmee kan helpen
Als ik er met iemand over praat, nemen ze mij toch niet serieus....
Hoi Anoniem,
Wat naar om te horen! Helaas hebben ongelukkige gevoelens inderdaad niet altijd een duidelijke oorzaak... Een deel daarvan heeft waarschijnlijk inderdaad met de leeftijd te maken; zo rond je 20e kan het lastig zijn om je draai in het leven te vinden. Maar er kunnen ook allerlei andere factoren een rol spelen, zoals vroegere ervaringen, leefstijl, of simpelweg hoe je brein in elkaar zit.
Ik zou je aanraden om te proberen of je toch niet een paar goede vrienden of fijne familieleden kunt vinden met wie je dit rustig kunt bespreken. Daarnaast zou het kunnen helpen om een psycholoog te vinden waarmee je samen kunt kijken waar je ongelukkige gevoel vandaan komt. Veel mensen hebben daar erg veel baat bij, en vaak vergoedt je verzekering het ook gewoon :-)
Hallo
Ik ben waarschijnlijk heel depresief.
Ik ben nog jong ben namelijk nog een begin twintiger.
Sinds ik van de middelbare school af ben heb ik geen doel in mijn leven.
Die had ik wel maar alles is misgelopen.
Ik Voel mij heel eenzaam.
Ik heb maar een paar enkele vrienden maar die zijn altijd druk.
Alles wat ik probeer lukt mij niet voor mezelf beginnen werkt niet.
Heb geen opleiding en heb ook een strafblad en kan geen werk krijgen en het werk wat ik krijg kan ik niet volhouden en word snel ontslagen.
Ik heb bijna geen geld en kom moeilijk rond.
En als ik toch geld weet te bemachtigen ga ik vaak naaf het cafe en zet het op een drinken.
Ik drink niet dagelijks mischien 1 keer in de 2 weken maar wanneer ik drink is het zoveel dat ik me niets meer herinnner en soms ook nog eens stomme dingen heb uitgevreten.
Het enige waar ik soms nog plezier in vindt is in het kickboksen ben groot 2 meter lang bijna en 137 kilogram alleen heb wel overgewicht.
Ben er ook heel goed in en mijn trainer moedigt mij ook aan om door te gaan en zegt dat ik talentvol genoeg ben om een carrière erin te krijge.
Alleen kan ik nooit het puf opbrengen om te gaan vanwege mijn stress en voel me altijd moe eet dagelijks veel en vet drink veel redbull en koffie en eet bijna dagelijks mcdonals KFC of bij de cafetaria soms 3 x per dag.
En sinds kort is er een meisje wie ik heel leuk vindt ben nog nooit verliefd geweest maar denk dat ik dat nu wel ben.
Het maakte me eerst blije en gaf me hoop alleen krijg ik nooit de kans.
Hierdoor ben ik nog meer gestresst geraakt bovenop de stress die ik al had.
Probeer contact te leggen met haar
Maar dit frustreerd mij omdat dit elke keer niet lukt ze heeft geen social media Het enige wat ik weet is dat ze hier in het centrum wel eens uitgaat maar kom haar nooit tegen en de keren dat ik haar tegenkwam was ik of te dronken of ik dronk niet en had moeite een gesprek aan te gaan.
Soms focus ik me voor ik uitga erop dat wanneer ze er is dat ik dan het ga doen en voel me dan klaar ervoor maar dan is ze er niet en word ik depresief en ga ik drinken totdat ik niet meer kan.
Ik heb haar maar 4 x gezien en heb alle 4 de keren er niks van gemaakt en het is inmiddels 1.5 maand geleden dat ik haar zag en krijg haar niet uit mijn hoofd. Aangezien ze zo mooi en lief was de eerste keer dat ik haar ontmoetende.
Ik voel mij leeg en weet niet wat ik moet doen zowel financieel en hoe ik mijn levenstijl moet verbeteren eten drinken en sporten.
En mijn gevoel.
Ik denk elke dag eraan het te eindigen.
Het is 3 jaar geleden dat ik voor het laatst met justitie in aanraking was gekomen maar heb allang mijn leven op dat vlak gebeterd maar ondanks het 3 jaar geleden is word ik er nog vaak mee geconfronteerd door justitie met alles wat ik doe een strafblad is levenslang!!!
Ik kan er niet meer tegen en weet niet wat ik moet doen ik geef mezelf nog tot einde van het jaar als het dan nog niet veranderd maak ik er een eind aan
Hoi Anoniem, wat ontzettend heftig dat je je zo voelt! Ik kan me voorstellen dat je het gevoel hebt dat je in een eindeloze spiraal beland bent: je drinkt omdat je je ongelukkig voelt, maar door het drinken word je ook weer ongelukkiger omdat het de rest van je leven moeilijker maakt...
Ik zou je met klem aan willen raden om hulp te zoeken voor een aantal van je problemen. Er zijn allerlei instanties die je kunnen helpen met het alcoholprobleem (drinken tot je een black-out hebt telt als een alcoholprobleem, zeker als je het doet om emotionele redenen). Ik hoop dat minder drank je al helpt om je beter te voelen, want alcohol kan er heel snel voor zorgen dat je moe, minder gemotiveerd en ongelukkiger bent.
Ook kun je misschien met kleine stapjes proberen je eetpatroon te verbeteren. Slecht eten maakt je ook snel doodongelukkig. Dat hoeft niet in één keer helemaal te lukken, maar kijk of je bijvoorbeeld iedere week een nieuwe gezondere gewoonte aan kunt leren. Drink wat vaker water in plaats van red bull, leer jezelf de routine van een gezond ontbijt aan, enzovoort. Niet alleen voel je je waarschijnlijk beter met minder cafeïne in je systeem, je zult er ook fysiek gezonder van worden! Dat voelt beter en is ook beter voor je zelfvertrouwen, waardoor hopelijk ook andere dingen weer beter lukken. Je kunt ons altijd vragen stellen via de site over een gezondere manier om te eten, daar helpen we je graag mee verder!
En ten slotte: ik zou je willen vragen om de zelfmoordpreventie (0900-0113) te bellen wanneer je er nog eens over denkt om jezelf iets aan te doen! Mensen kunnen je daar verder helpen en proberen samen met jou te bedenken hoe je toch verder kunt. Er is echt hulp beschikbaar, ik hoop dat je die aan kunt grijpen!
Erg dat zoveel mensen ongelukkig zijn , ik ook ppff heb alles om gelukkig te zijn wil de wereld genezen maar dat kunnen we niet ... vroeger was ik ne bon vi vant , bwv spreken ... en had ik niets ... nu heb ik eigenlijk alles om gelukkig te zijn maar zo schrik ... pppff ga nu al naar een therapeut en is een top madame ... pppfff nu heb ik het moeilijk ... waarom zorgen maken die er niet zijn ...
Ik ben ook ongelukkig, ik ben niet gelukkig met mijn eigen familie en ben helaas getrouwd in zo familie, mijn man is zo negatief en ontploft om kleine dingen, ik kan geen normaal gesprek met hem voeren zonder aangevallen te voelen, hij heeft me zo rot behandeld, zijn moeder is ook zo narcistisch en die heeft hem ook zo slecht opgevoed en ze wilt controle uitoefenen op mij.
Ik weet echt niet meer wat ik moet doen, mijn hele leven ben ik omringd door energie vretend, manipulatief, dominant mensen.
Hi Anoniem, dat klinkt als een ontzettend nare situatie om in te leven. Heb je de mogelijkheid om (al dan niet tijdelijk) wat meer afstand te nemen van je man en zijn familie? Misschien dat je op die manier wat rust kunt vinden om de zaken voor jezelf goed op een rijtje te zetten... Heel veel sterkte!
Ik ben al heel veel jaren doodongelukkig, kan niet leven met trauma's uit het verleden. Ik laat me steeds doen, kom niet op voor mezelf en zak diep weg. Nu weer eruit geraken lukt niet. Depressies volgen elkaar op. Dit is geen leven.
Hi Leen,
Wat heftig om te horen! Heb je al geprobeerd een goede psycholoog te zoeken om je hierbij te begeleiden? Als het je niet lukt om er zelf uit te komen, kan het ontzettend nuttig zijn om daar hulp bij te krijgen, zeker als een (deel) van het proces om verwerking van het verleden draait. Ik wens je heel veel sterkte!
Ik voel me ontzettend ongelukkig, weet niet wat ik van het leven wil. Vroeger kon ik genieten van kleine dingen. Nu geniet ik van niets meer. Nochtans heb ik 2 schatten van kinderen. Ik werk parttime bij mijn man en doe het huishouden. Hier krijg ik niet veel hulp. Ik doe werkelijk alles in het huis, dingen regelen, kinderen opvoeden, facturen betalen, ... Mijn hoofd ontploft werkelijk. Mijn man verwacht niets van het leven, dat maakt het heel moeilijk, we blijven ter plaatse spartelen en zien niet wat de toekomst zou kunnen worden, geen dromen, niets... Ik weet niet wat te doen.
Hoi Esmée,
Dat klinkt heel naar, en het klinkt ook alsof je huidige omgeving misschien niet helemaal bij machte is om je uit deze put te helpen! Is het een mogelijkheid om bijvoorbeeld eens met een therapeut te gaan praten, zodat je wat meer structuur kunt vinden in de chaos in je hoofd? Wanneer het probleem ook deels in jullie relatie zit, zou je ook kunnen overwegen eens relatietherapie te proberen met je man. Wat je schrijft suggereert namelijk wel dat je beter echt niet zo door moet blijven gaan... Ik hoop dat je een manier vind om de ongelukkigheid te boven te komen, heel veel sterkte!
Ik ben heel ongelukkig. Had drie appartementen en een kast van een villa. Door een faling heb ik mijn broer willen vrijwaren omdat hij twee opgroeiende kinderen had. Heb dus al de schulden betaald met mijn vermogen. Dit is ongeveer 12jaar geleden en sindsdien heb ik mijn broer niet meer gezien. Ik heb mijn ouders meegenomen op een appartement dat ik huur. Papa is al twee jaar geleden van ons weg gegaan door verdriet. Nu pas ik op mijn mama en mijn hondje. Het hondje (chi) heeft nu hartproblemen en moet drie keer per dag pilletjes nemen. Ikzelf cijfer me altijd weg want mijn ouders hebben mij samen met hen de hele wereld laten zien. Elke dag net als vroeger voor papa sta ik om 5u op. Door altijd depresiva te nemen ben ik ook nog eens dik geworden. Er gaat ook geen dag voorbij dat ik ween voor papa. Wat gaat er met mij gebeuren als mama er niet meer is. Ik ga nergens, niet op café, .. en heb geen vrienden.
Wat er voor u Pascal
ik voel mij momenteel ni ook ni gelukkig en da groten deels met vroeger te maken en zie het leven maar somber in momenteel en da ik daar door faal ik schaam daar voor van hoe ik mij voel momenteel en met momenten vooel ik de moed weg zakken en ben ik angstig en denk ik dat de mensen gaan zien dat er iets is met mij
Hoi Philippe, als je ongelukkige gevoel zo diep zit, kan het helpen om eens met een psycholoog te gaan praten. Die kan je soms heel snel helpen identificeren waar het probleem vandaan komt!
En dan denk je dat je de enige bent die zich dood ongelukkig voelt. En dat al 4 jaar lang. En weet er geen draai aan te geven. Ben je 54 en denk alles voor elkaar te hebben. Nee wordt je bedrogen door je partner met één van je vriendinnen. Raak je zijn kinderen kwijt (ik was zijn tweede partner) en je vriendinnen vinden het ook moeilijk, want nu gaat hij met haar naar alle feestjes toe. (Beide empathisch 0,0) Dus als je er niet achterheen zit wordt je niet meer uitgenodigd.
We hebben samen een bedrijf aan zijn huis en geen geld om elkaar uit te kopen dus genoodzaakt om met hem te blijven werken en dus hun beide te zien. Ergens anders werken lukt ook niet echt. Verschillende gesprekken gevoerd, maar dan ben je te oud of te duur.
Mijn maatje (paard) heb ik moeten laten inslapen. En nu zit ik alleen in mijn huisje en weet niet welke kant ik op moet. Mijn waterlanders zitten zo vooraan dat ik zelf bij een bambi-film zit te grienen. Ergo ik kan wel om alles huilen. Moet me inhouden om het niet op eten te zetten. (ben helaas wat kilo's aangekomen, waar ik ook niet vrolijker van wordt). Kortom niet een beetje ongelukkig maar een heleboel. En weet niet hoe ik dit alles moet verbreken
Wat een heftig verhaal, Marianne! Ik kan me voorstellen dat je je hier doodongelukkig bij voelt.. Zou het helpen om een nieuwe activiteit te beginnen waar je nieuwe mensen kunt ontmoeten en een beetje kunt ontsnappen aan de rottigheid? Denk bijvoorbeeld aan een tekencursus, een sportclub, vrijwilligerswerk.. Soms helpt het om een nieuwe omgeving op te zoeken. Verder kan ik je alleen maar heel veel succes en sterkte wensen!
Echt als ik zo iets lees dan braak ik echt wel van die mannen en dan nog erger van die schonè vriendinnen wand het doet hun echt niets om met de man te gaan van hun vriendin echt schandalig vind ik het gewoon.wees niet ongelukkig ik weet welke pijn het is.
Ik voel me echt doodongelukkig en ik wil in tranen uitbarsten, maar het komt er niet uit. Bovendien voel ik me er erg schuldig over omdat ik een gezin heb met 3 kinderen. Ik weet wel dat de relatie tussen mij en mn partner één van de oorzaken is. Relatieproblemen, schaduwen van het verleden, lusteloosheid in het heden, fictieve zorgen over de toekomst. Ik ben niet wie ik wil zijn, maar weet ook niet wie ik wil zijn....of misschien durf ik het niet.
Herkenbaar Eric! Praten helpt wel. Probeer ook eens een weekje weg te gaan zonder de familie zodat je tot jezelf kan komen. Denk dan eens wat nu jouw ideale leven zou zijn. Vergeet niet je kernkwaliteiten erbij te nemen..
Wat ontzettend heftig om te horen, Eric. Als er zo veel bij elkaar komt, lijkt het me heel belangrijk dat je dat op de een of andere manier kunt uiten. Heb je goede vrienden bij wie je te raden kunt gaan?
Eventueel zou je er ook voor kunnen kiezen eens met een therapeut te gaan praten. Een paar sessies kunnen je echt al veel verder op weg helpen!
Heel veel sterkte!
Ik voelde me de laatste weken heel raar. Eerst dacht ik aan een depressie,
heb ik al eerder gehad maar dit voelt anders. Ik kan zelfs niet meer van de kleinste mooie dingen genieten :( De zon schijnt, het is dan maar zo....het regent, ook goed....
Nu weet ik dat ik gewoon erg ongelukkig ben. Dan maar even opgezocht en las dit artikel. Ik herken me in meerdere punten en zal met je goede raad zeker aan de slag gaan.
Bedankt.
Wat naar om te horen, Angelique! Wat je beschrijft klinkt wel als een symptoom van een (lichte) depressie, dus hou jezelf goed in de gaten. Hopelijk kom je er vanzelf weer vanaf, maar zoek zeker hulp als je merkt dat je er met je eigen hoofd niet uitkomt. Succes!
Twee keer gelezen. Bedankt voor dit prachtige bericht waar zoveel waarheid in zit
Dag Ellen,
Bedankt voor je compliment!
En ik hoop dat je iets met de tips kunt.
Groetjes,
Mark